Domowe Pesto

Zawartość  mojej kuchni pochowana jest po kartonach, zaklejona, skrzętnie opisana i nie zamierzam jej wypakowywać, chyba, że już w Berlinie (trzy dni zajęło mi chowanie mieszkania do pudełek). Na wierzchu został jedynie blender, talerz i nóż, a jeść trzeba. Szybko przypomniałam sobie o przepisie na pesto Agaty, który nie wymaga zbyt wielu naczyń i sprzętów. Ania, która pomagała nam zrobić segregację ubrań, głownie je wyśmiewając (nie miałam wcześniej serca wyrzucić kurtki zakupionej w Chinach, czy bluzki z Boliwii) zaakceptowała pomysł i przystąpiłyśmy do pracy. Ok, może to za dużo powiedziane. Jedna stała przed blenderem, a druga patrzyła. Pesto wyszło wyśmienite, zresztą Agata cudnie je zarekomendowała na swoim blogu i nie dało się przepisu nie wykorzystać. Swoją droga uwielbiam czytać wstępy do przepisów na blogach, bo pozwalają zorientować się nie tylko w tym, czy przepis faktycznie warto wykorzystać, ale i dają obraz jego twórcy. A najcudowniejsze są przepisy, do których włoży się serce.

Nasze pesto pełne było uczuć. Tych pozytywnych, bo świetnie spędzali nam się z Ania wspólnie czas, ale i mniej radosnych, bo za chwile wyprowadzania się gdzieś, gdzie nie tak łatwo będzie wpaść na śniadanie. Prezentujemy ostatnie śniadanie z Amsterdamu, z mieszkania, gdzie blog powstał i był tworzony. Mam nadzieje, ze w Berlinie będzie równie smacznie 🙂

Będziesz potrzebować:

• ¾ świeżej bazylii z doniczki
• 1/3 kubka oliwy
• 3 łyżeczki parmezanu
• szczypta soli oraz pieprzu
• trzy ząbki czosnku
• kilka orzechów

Wrzuć wszystkie składniki do blendera i miksuj, aż osiągniesz dobrze zmielone pesto.

Nasze pesto podałyśmy na chlebie podsmażonym na maśle, na który (jeszcze ciepły) ułożyłyśmy mozzarellę i wędlinę. Zaś do popicia, również za pomocą blendera, przygotowałyśmy shaka z mango, z odrobiną mleka oraz jogurtu.

Smacznego, Marta

Źródło: Agata ma nosa