Migdałowa Tarta z Kompotem Truskawkowo Cytrynowym

Ponoć przy pierwszym dziecku kupuje się zmywarkę, a przy drugim zatrudnia pomoc. Coś w tym jest, bo mam już zmywarkę. Ale na tym zmiany się nie kończą. Czasy studenckie minęły i przyszedł czas na zmianę mieszkania. A to w Berlinie nie jest łatwe. Nie mówię tu nawet o jego znalezieniu, ale o zostaniu wybrańcem godnym jego zamieszkania. Nie będę was zanudzać szczegółami, ważne jest, że w końcu je mamy. Czyli nadszedł czas na organizowanie, pakowanie, po czym rozpakowywanie i na nowo organizowanie. Po drodze przeszłam kilka faz – nie mogłam uwierzyć w ilość rzeczy jaką nagromadziłam w tak małym miejscu, potem zdałam sobie sprawę jak długie i skomplikowane może być pakowanie, a na koniec stałam się sentymentalna. Mieszkałam w różnych krajach w wielu różnych mieszkaniach, ale to jest wyjątkowe. Spędziłam w nim większość ciąży i to właśnie tam przeprowadziłam wiele rozmów z Tomaszem odnośnie naszej przyszłości jako rodziny. To tu dostałam skurczy i przekonana, że to nic poważnego oglądałam “Bridges of Madison County” o 4 rano. Pojechaliśmy w końcu do szpitala i 3 godziny później była już z nami Mia. Po 4 kolejnych wróciliśmy z nią do domu. Zawsze będę pamiętać pierwsze dni w sypialni. Mia była tam z nami a my nie mięliśmy pojęcia co z nią robić. Była maleńka, piękna, spała z nami i wszystko wydawało się być na swoim miejscu. Rano wstawaliśmy, kiedy ona nadal spała, szliśmy do kuchni i popijając kawę obgadywaliśmy ją. Spędziliśmy fajne chwile w tym mieszkaniu. To tam zrozumiałam, że moje życie kompletnie się zmieniło i że Mia zostanie w nim już na zawsze (myślałam, że wiem, ale nie wiedziałam). Będę też tęsknić za moją kuchnią, panującym w niej światłem i nieskończonymi opcjami na przestawianie stołu. Całe mieszkanie było pełne światła. To było dobre miejsce wypełnione dobrymi wspomnieniami. Moje pierwsze trzy lata w Berlinie.

Wszystko to sprawiło, że jestem niesamowicie sentymentalna. Mam tonę zdjęć z tego pięknego okresu, ale, tak między nami, mam ochotę zatrzymać to mieszkanie na zawsze. Jeśli zostanę w Berlinie wystarczająco długo, by Mia rozumiała co do niej mówię, pokażę jej ten budynek i opowiem kilka historii. Omijając oczywiście wstydliwe fragmenty.

Wracając do tematu bycia sentymentalnym. Rok temu byłam w Sydney i kupiłam tam książkę kucharską. Ale nie kupiłam jej tak po prostu. Kryje się za tym historia. Będąc w tamtej szerokości geograficznej wybrałam się również do Nowej Zelandii na tydzień i pewna urocza dziewczyna poradziła, żebym odwiedziła jej miasto – Reglan i zajrzała do sklepu jej taty. Kilka rzeczy się wydarzyło w Nowej Zelandii i całkiem przez przypadek trafiłam właśnie do Reglan. Odwiedziłam ten sklep. Nie spotkałam jej taty, ale dowiedziałam się, że Emma wydała właśnie książkę kucharską. Wróciłam do Sydney i pierwszą rzeczą jaką zrobiłam, było kupienie tej książki. My Darling Lemon Thyme jest pełna smacznych i zdrowych przepisów. Wypróbowałam wiele z nich i zawsze kończyło się dobrze. Także pomimo, że nie jest to najnowszy tytuł na rynku, warto się zainteresować.

Potrzebujesz na tarty (6-8):

• 1 i ¼ szklanki (175g) mąki ryżowej
• ¼ szklanki mąki kukurydzianej (25g)
• ¾ szklanki zmielonych migdałów
• ¼ szklanki cukru palmowego
• 125g zimnego masła
• ½ szklanki migdałów, drobno posiekanych
• 1 jajko

Na kompot:

• 500g truskawek
• skórka i sok z jednej cytryny
• 2 łyżki cukru palmowego
• 1 łyżeczka mąki kukurydzianej
• grecki jogurt do podania

Rozpocznij od natłuszczenia małych form do tart. Mi wyszło 8 foremek, ale zależy zapewne od ich rozmiaru.

Umieść mąki i cukier w misce, zamieszaj, dodaj masło pokrojone w małe kostki i utrzyj rękoma. Dodaj jajko i posiekane migdały i ugnieć ciasto rękoma. Zakryj miskę lub owiń ciasto w folię i włóż do lodówki na 30 minut.

W między czasie zrób kompot. Wrzuć do garnka truskawki (jeśli duże przetnij każdą w pół), sok i skórkę z cytryny, cukier, przykryj i gotuj przez 2-4 minuty. Chesz, by zmiękły. Dodaj mąkę kukurydzianą i gotuj mieszając, aż mieszanka zgęstnieje (około minuty). Odstaw na bok i pozwól ostygnąć.

Wyjmij ciasto z lodówki, rozwałkuj na grubość około 4 mm i przyciśnij foremkami, po czym palcami rozprowadź ciasto, by uformować kształt. Możesz włożyć foremki z ciastem na kilka minut do lodówki, a w między czasie rozgrzej piekarnik do 180*C. Piecz przez około 20 minut. Sprawdź po około 15 minutach, by się nie spaliły.

Kiedy tarty się upieką pozwól im ostygnąć, po czym w każdej umieść łyżkę jogurtu i łyżkę kompotu. Możesz dodać kilka listków mięty i posypać nasionami chia lub siemieniem lnianym.

Smakuje wyśmienicie z dobrą filiżanką kawy.

Smacznego, Marta