Podróżowanie z 5 Kg Miodu

Nie dzielę się dzisiaj śniadaniem, bo co rano biegam grzecznie po pastel de nata -moją nową małą obsesję. To ciastko jest tak pyszne, że w akompaniamencie dobrej kawy (przywiozłam ze sobą pyszne ziarna, młynek i aeropress) tworzy genialny poranek. Korzystam również w bogato zaopatrzone w owoce markety i sklepiki. Ostatnio sporo chodzę z Mią po mieście i zastanawiam się czy moje życie się zmieniło i jak. Od kilku lat mamy z Tomaszem określony sposób na życie, a teraz jest nas 3, także jak jest?

Moje podróżowanie zaczęło się na dobre w 2007 roku, czyli z początkiem bloga Golden Times. Po drodze pominęłam kilka przygód, jak na przykład miesiąc w Japonii, czy jeżdżenie z Tomaszem po Hiszpanii. Kiedyś opiszę, tak sobie myślę. Trzy miesiące temu na świat przyszła Mia Sydney Greber, super fajna dziewczyna, która udaje nieszczęście przy kładzeniu jej spać, by od razu się śmiać, gdy się ją podniesie. Gdzieś jakoś tak wyszło, że przyzwyczajenia nam się nie zmieniły, a Mia się dostosowała (lub my dostosowaliśmy ją). Nadal podróżujemy. I nic się nie zmieniło, poza wszystkim.

Lot – jak przez mgłę pamiętam ekscytację przed wielogodzinnym lotem, obowiązkowy gin z tonikiem w ręku i przeglądanie dostępnych pozycji filmowych, co kilka godzin spacery z Tomaszem po lody i inne przekąski w okolice stacji stewardes, tudzież przyjemny drink w towarzystwie innych podróżujących. Zawsze prosiłam Tomasza by kontrolował, czy nie przysnęłam, bo nie chcę przegapić lotu. Latanie z moimi 5 kg miodu – nie śpimy, bo obserwujemy. Mia radzi sobie na pięć plus. Głównie śpi, śmieje się lub patrzy naokoło. A ja patrzę czy oby na pewno nie ma oznak bolących uszu. Za to Tomasz – ojciec śpi.

Podróż z lotniska – gdzieś minęły czasy najtańszego środka transportu, a pojawiła się miłość do taksówek, bo bagażu też przybyło – Mia ma fotelik w którym lubi siedzieć, a my lubimy jak w nim siedzi, także z uwagi na obopólny szacunek i nasze umiłowanie do jej relaksu, fotelik podróżuje z nami.

Zakwaterowanie – kiedyś nie do końca istotne, bo i tak spędzaliśmy tam minimum czasu, dzisiaj jakby nabrało znaczenia, bo Mia lubi dobrze spać, a my lubimy jak Mia dobrze/długo śpi.

Bar – nie pamiętam kiedy ostatni raz piłam alkohol i nie mogę się doczekać, kiedy następnym razem się go napiję. Przechodzę obok barów i patrze na nie z utęsknieniem. Nie wchodzę.

Restauracje – chodzimy jak najbardziej, jednak brunch czy lunch ma nagle więcej sensu od kolacji na mieście.

Gubienie się w nowym miejscu – nadal aktualne, z tym, że zawsze mamy ze sobą wózek, nosidełko, sprzęt do przebierania i mój biust.

Wszystko niby po staremu a jednam wieczorem, zamiast popijać dobre wino i prowadzić ożywione dyskusje na temat przeżyć dnia, mam ochotę jak najszybciej przytulić poduszkę. Ale ale, Mia ma dopiero 3 miesiące. Za rok będzie ze mną siedziała na schodach z widokiem na miasto i obiecuję nie poczęstować ją winem, które będę piła.