Prawie Crepes Suzette

Naleśniki Suzette chciałam zrobić od nie wiem kiedy. Jedyne co mnie powstrzymywało, to to, że wyglądają na dosyć skomplikowane w przygotowaniu i ustępowały miejsa czemuś bardziej przystępnemu. Szczęściem dla nich okazała się wizyta znajomej i próba zrobienia czegoś wyjątkowego. Wyszło na jaw przy okazji, że przepis jest tak prosty, że wieczorem odtworzyłam to danie dla kolejnego znajomego. Jedyne czego potrzebujesz to kilka naleśników w lodówce, zaś zrobienie sosu zajmuje kilka minut. Nie dodałam alkoholu i nie podpaliłam ich, także to prawie naleśniki Suzette, ale mimo tych brakow wyszło nadzwyczajnie smacznie.

Miniony weekend wzmożył we mnie ochotę adoptowania rodziców lub dziadków. Moi mieszkają zbyt daleko, co oznacza, że kiedy Tomasz wyrusza z domu, zostaję ja i Mia. Tym razem Tomasz bawił się na kawalerskim, zaś ja bawiłam się z ząbkującą dziewczynką. Uwielbiam zostawać z nią sama, to takie inne dni, kiedy wszystko skupia się na nas. Ale jak dziecko cierpi, to jest całkiem inaczej. Wiecie co to znaczy mieć ząbkujące dziecko? Oznacza to, że jest ono wyjątkowo wrażliwe, co z kolei oznacza, że wszystko może spowodować jęczenie, dosłownie wszystko. Zaczęła płakać, jakby zdażyła się największa tragedia, bo nie pozwoliłam jej wylewać litrów wody poza wannę. Łapię, że jest w bólu i zrobię wszystko, by jej ulżyć. Jednak gdy przychodzą dni jak te, wieczorem zaczynam się modlić o 10 minut ciszy. Potem przychodzi noc i ona nie chce spać bo boli, a ja nie śpię, bo ona nie śpi. Zas następnego dnia i tak muszę pracować i się nią zajmować i tak sie koło zmęczenia zatacza. Po tygodniu z taką intensywnością nie pamiętam, że nazywam się Marta. Było by tak pięknie, żeby mieć rodziców na miejscu, oddać im Mię na 30 minut i pójść na spacer w ciszy. Posłuchać ptaków, a nie jęków. Zatyczki do uszu są ostatnio w ciągłym użytku.

A teraz ta zabawna część. Przyszedł poniedziałek, Mia poszła do przedszkola, a ja głupia tęsknię za nią jak cholera i najchętniej odebrała bym ją po 15 minutach. Szaleństwo bycia matką, tylko tak można to wytłumaczyć. Czasami mam wrażenie, że matki przeszły pranie mózgu i kiedy po super ciężkich dniach przychodzą te lżejsze, to myślimy, że zniesiemy wszystko. Ale potem znowu zaczyna się ząbkowanie. Nie mogę się doczekać, co będzie potem…

Potrzebujesz na naleśniki:

• 1 szklanka mąki
• 1 szklanka mleka
• 2/3 szklanki wody
• 2 jajka
• sól
• 3 łyżki oliwy

Umieść wszystkie składniki w misce i dobrze zmieszaj. Zacznij smażyć na średnim ogniu. W cieście jest oliwa, także nie potrzebujesz natłuszczać patelni. Pozwól, by naleśniki sie troche podsmażyły, zanim zaczniesz je odwracać. Powinny się odklejać od patelni, jeśli poczekasz, unikniesz ich porwania.

Potrzebujesz na sos:

• 3 łyżki cukru
• skórka starta z 1 pomarańczy
• sok z 1 mandarynki
• sok z 2 pomarańczy
• sok z ½ cytryny
• 3 łyżji masła

Rozgrzej patelnię na średnim ogniu. Wsyp cukier i polej sokiem z mandarynki, dodaj skórkę startą z pomarańczy i pozwól, by cukier się skarmelizował. Zajmie to zalediwe chwilkę, jakieś 2 minuty. Pilnuj, żeby karmel sie nie spalił. Dodaj sok z pomarańczy i cytryny, po czym masło. Niech się to przez chwile podgotuje. Połóż na sosie pierwszego naleśnika, niech sos go ładnie pokryje, po czym złóż w trójkąt (zobacz na zdjęciu). Tak zamo zrób z trzema kolejnymi naleśnikami. Złożone niech jeszcze poleżą chwilę na gorącej patelni.

Ten przepis jest na 4 naleśniki. Jednak możesz gotowe naleśniki przełożyć na talerz i powtórzyć całą akcję z kolejnymi 4. Przynajmniej ja tak zrobiłam.

Podałam naleśniki z cytrusami pieczonymi w 150*C i lawendą.

Smacznego, Marta